Küçük Harflerle Büyük Ufuklar
Bazı dilleri yalnızca seslerle konuşuruz, bazılarını ise yürekle… İngilizce, işte tam da bu ikisinin buluştuğu bir dildir. Küçük harflerle başlar, ama büyük ufuklara uzanır. Bugün İngilizce, yalnızca ders kitaplarının arasında ezberlenen kelimelerden ibaret değil. O, insanın kendini ve başkasını anlamaya çalıştığı evrensel bir çabadır. Farklı coğrafyalardan, farklı hayatlardan gelen insanların ortak masada buluştuğu bir dildir İngilizce. Ve belki de bu yüzden, onu öğrenmek bir mecburiyet değil, bir ayrıcalıktır. Neden İngilizce? Çünkü İngilizce, dünyanın ortak hikâyesini anlatır. Sevdiğimiz bir şarkının nakaratını anladığımızda, bir filmde geçen cümleyi içimizde hissederek duyduğumuzda, dünya bir parça daha küçülür. Öğrencilerime hep söylerim: İngilizce bilmek, sadece başka biriyle konuşabilmek değil, bazen kendinle de daha derin konuşabilmektir. Bir dili sevmek, onunla kurduğumuz bağda kendimizi yeniden keşfetmektir. Peki bu yolculuk nasıl eğlenceli ve kalıcı hâle gelir? Dil, oyunla büyür. Şarkılarla, hikâyelerle, kahkahalarla… Ezberlenen değil, hissedilen her kelime unutulmaz. İngilizceyi sınıfın duvarlarından dışarı taşıdığımızda; tiyatro oyunlarında, grup projelerinde, küçük hikâye defterlerinde onu yaşadığımızda, dil öğrenmek ders olmaktan çıkar; hayatın bir parçası olur. Ben bir öğretmen olarak yalnızca bilgiyi değil, bir bakış açısını da öğrencilerime vermeye çalışırım. Onlara sunduğum şey, bir dilin ötesinde bir yol haritasıdır. Bu yol, bazen kelimelerle, bazen sessizliklerle örülür. Ama her adımında özgüven, empati ve iletişim büyür. İngilizce öğrenirken hata yapmaktan korkmamalıyız. Çünkü her yanlış cümle, bizi doğru bir anlayışa biraz daha yaklaştırır. Her deneme, yeni bir pencere açar. Ve bazen… İngilizce kurduğumuz tek bir basit cümle, ruhumuza ait olduğunu hissettirebilir. Küçük harflerle başlar bu yolculuk. Ama sonunda, bambaşka dünyalara açılır.
İngilizce Öğretmeni